19 sierpnia 2010 roku w sali wystaw czasowych w pałacu Muzeum Rolnictwa im. ks. Krzysztofa Kluka otwarto wystawę czasową p.t. „Baśniowa Kraina – Ceramika Ewy Wołk i malarstwo Andrzeja Kuhna”. Ekspozycję możemy oglądać codziennie do 3 października b.r.
Człowiek z Atlantydy
A ten świat jest prawdziwym światem,
tak prawdziwym jak ten nasz.
Musimy tylko zrozumieć inne jego prawa.
Nie wiek, nie zasobność portfela, ale „pomysł na życie” oraz bagaż zdobytych doświadczeń i umiejętność korzystania z nich decydują o wartości człowieka. Andrzej Kuhn jest właśnie takim człowiekiem. Przeżył „Golgotę Wschodu”, zwiedził jako marynarz blisko pół świata, na koniec osiadł na niegościnnym, wschodnim wybrzeżu Anglii, gdzie stworzył dom „nie z tego świata”, swoistą „Atlantydę”, gdzie do okien pukają wczesnym świtem pawie, a wieczorami przychodzą na nocleg mityczne stwory, których oprócz ludzi obdarzonych wielką wyobraźnią nikt nie potrafi dostrzec ani zrozumieć.
Malarstwo Andrzeja Kuhna jest zapisem baśniowego świata wschodniej Anglii, gdzie ludzie żyją w zgodzie z siłami Kosmosu, szorstką ale jeszcze nieskażoną przyrodą, gdzie Księżyc, Słońce i Gwiazdy decydują o tym co należy danego dnia robić, a czego nie. On sam całkowicie podporządkował się prawom rządzącym tym baśniowym światem, który niestrudzenie dokumentuje od wielu dziesięcioleci. Jego obrazy, przez jednych niedoceniane, przez innych uznawane za niezwykle ciekawe, są obecne w galeriach i zbiorach prywatnych na całym świecie. Po raz kolejny zawitały też do Ciechanowca, gdzie w otoczeniu wspaniałej podlaskiej przyrody, pośród ludzi potrafiących uszanować i właściwie docenić ich walory, prezentować będą piękno co prawda obcego, ale miłego i całkowicie zrozumiałego dla każdego człowieka krajobrazu kulturowego.
Dziewczyna z Podlasia
Garncarstwo jest najniższą ze sztuk uprawianych przez człowieka,
wymaga wiele uczciwości, pracy i pokory (…)
Ruch obrotowy, który jest postawą garncarstwa,
jest również podstawą Wszechświata.
Podróżuje po całym świece, mieszka i tworzy w Warszawie, ale najlepiej czuje się na Podlasiu, w rodzinnym Czartajewie. Od chwili gdy zetknęła się z ceramiką, zakochała się w niej bez pamięci. O tym że jest to miłość odwzajemniona świadczą wyroby ceramiczne autorstwa Ewy Wołk, z wykształcenia afrykanistki, z powołania ceramika (albo „gliniarza”, bo tak też mówią o sobie twórcy wykorzystujący do swoich prac glinę).
Jej świat, pokazywany za pośrednictwem wypalanych z gliny drobnych figurek, kompozycji figuralnych i obrazów, łączy w sobie elementy kultury Podlasia, filozofii dalekiej Japonii, sztuki Czarnego Lądu (Etiopia) oraz własnych przemyśleń i wyobraźni. Jest w nim również miejsce dla „Atlantydy” Andrzeja Kuhna, gdzie ich światy czasami splatają się ze sobą, wymieniając się swoim bogactwem oraz spojrzeniem na to, co jest piękne, wartościowe i potrzebne dla ludzi.
Ceramika – materia krucha, podatna na destrukcję i stosunkowo nietrwała, uczy twórcę pokory, cierpliwości i optymistycznego spojrzenia w przyszłość. Gdy wychodzi ona spod ręki naukowca, obracającego się w kręgu wielu kultur (z których czerpie on inspirację do swoich dzieł) posiada szczególną wartość poznawczą, akceptowaną przez ludzi różnych kultur i stref geograficznych. Elementy podlaskie, obecne w sztuce Ewy Wołk, sprawiają że prezentacja jej twórczości w Ciechanowcu jest klasycznym „powrotem do źródeł”, które każdy twórca powinien przeżyć chociaż raz w swoim życiu.
