Roślina ta należy do rodziny szczeciowatych Dipsacaceae i jako nowy gatunek opisana została po raz pierwszy przez księdza Kluka w 1788 roku pod nazwą Scabiosa inflexa (dryakiew pogięta). Obecnie gatunek ten opisywany jest jako Succisella inflexa – czarcikęsik Kluka. Naturalnie występuje na ograniczonym obszarze głównie wschodniej części Polski i jest objęty ścisłą ochroną prawną. Czarcikęsik wpisany został do Czerwonej listy roślin i grzybów Polski jako narażony na wyginięcie. Gatunek by mógł przetrwać wymaga ochrony czynnej w miejscach naturalnego występowania. Jest rośliną zielną wieloletnią dziko rosnącą na podmokłych, torfowych łąkach i w sąsiedztwie rowów melioracyjnych. Zakwita w drugiej połowie lipca i kwitnie do września oferując późny pożytek owadom. Zanikanie jego stanowisk spowodowane jest intensywną gospodarką rolniczą na podmokłych łąkach. Zbyt wczesne koszenie uniemożliwia roślinie zawiązanie owoców i odnawianie się gatunku, a intensywne nawożenie gnojowicą stwarza korzystne warunki dla roślin konkurujących z czarcikęsikiem. W Muzeum posadziliśmy kilka czarcikęsików, aby zaprezentować Państwu roślinę naszego Patrona.
Czwartek
24
Sierpień
2017
